สำนวนสุภาษิต ” ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ”
ความหมาย : สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง ให้รู้จักกาละเทศะ มีความเจียมตัว รู้จักที่ต่ำที่สูง
สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : นกน้อยทำรังแต่พอตัว
ที่มาของสํานวน : สำนวนสุภาษิตนี้เปรียบเปรยถึงท้องฟ้าซึ่งอยู่สูงมาก แต่แผ่นดินนั้นต้อยต่ำกว่าท้องฟ้ามาก ซึ่งถูกนำมาใช้ในการเปรียบถึงความแตกต่างของชนชั้นวรรณะ
ตัวอย่าง
สมศรีเป็นลูกสาวคุณหญิงอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่ ส่วนสมชายเป็นลูกคนจนอยู่กระท่อมปลายนา แม้ว่าทั้งสองจะรักกัน แต่สมชายรู้ดีว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ จึงพยายามตีตัวออกห่างจากสมศรี