สำนวนสุภาษิต ” เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ ” ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง ต้องมาเป็นผู้รับผิดชอบทั้งๆที่ไม่ได้รับผลประโยชน์อันใดเลย หรือคนที่เข้าไปช่วยเหลือเหตุการณ์บางอย่างโดยไม่ได้ผลประโยชน์อะไร แต่ต้องมารับเคราะห์ในเหตุการณ์นั้นๆ สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : ตีงูให้กากิน

สำนวนสุภาษิต “ เบี้ยบ้ายรายทาง ” ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง เงินที่ต้องใช้จ่าย หรือเสียไปเป็นระยะๆ  ในขณะทำอย่างใดอย่างหนึ่งให้สำเร็จ เป็นอย่างเสียเล็กเสียน้อยที่ไม่น่าจะเสีย สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : (มักมีการเขียนผิดเป็น เบี้ยใบ้รายทาง)

สำนวนสุภาษิต ” เบี้ยหัวแตก ” ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึงเงินที่ได้มาทีละเล็กทีละน้อย แล้วใช้จ่ายหมดไปโดยไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : ชีวิตไม่พอกับตัณหา

สำนวนสุภาษิต “ ปล่อยนกปล่อยกา ” ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง ปล่อยให้เป็นอิสระ , ไม่เอาผิดหรือไม่เอาความ สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : ปล่อยลูกนกลูกกา

สำนวนสุภาษิต ” ปลาติดหลังแห ” มักใช้เพี้ยนเป็น “ ปลาติดร่างแห ” ซึ่งไม่ถูกต้อง ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง คนที่ได้รับเคราะห์กรรมร่วมกับผู้อื่นๆที่กระทำความผิด  ซึ่งตนเองไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อย สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : ตกกระไดพลอยโจน

สำนวนสุภาษิต ” ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ” ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง ผู้ที่มีอำนาจหรือกำลังเหนือกว่า เอาเปรียบ คนที่มีอำนาจหรือกำลังน้อยกว่า สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : ข่มเหงคะเนงร้าย

สำนวนสุภาษิต ” ปอกกล้วยเข้าปาก ” ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง สะดวก, ง่ายดาย นิยมใช้ว่า ” ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ” สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : หมูๆ , กล้วยๆ

สำนวนสุภาษิต ” พระมาลัยมาโปรด ” ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง ผู้ที่ให้ความช่วยเหลือในยามที่เดือดร้อนอย่างทันท่วงที สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : ร่มโพธิ์ ร่มไทร

สำนวนสุภาษิต ” พระอิฐพระปูน ” ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง นิ่งๆเฉยๆ , ไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไรกับใคร สำนวน สุภาษิต หรือคำพังเพยที่คล้ายคลึงกัน : ทองไม่รู้ร้อน

สำนวนสุภาษิต ” พูดดีเป็นศรีแก่ตัว พูดชั่วพาตัวเสียหาย ” , “ พูดดีเป็นศรีแก่ตัว พูดชั่วพาตัวตกต่ำ ” , พูดดีเป็นศรีแก่ตัว พูดชั่วพาตัวมัวหมอง ความหมาย สํานวนสุภาษิตนี้หมายถึง พูดจาไพเราะอ่อนหวานก็จะเป็นศิริมงคลกับตัวเอง  แต่ถ้าหากพูดจาไม่ดีก็จะได้รับอันตรายได้