สำนวนสุภาษิต ” เลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้ “ หรือ “ ลูกเสือลูกจระเข้เลี้ยงไม่เชื่อง ”
ความหมาย สำนวนสุภาษิตนี้หมายถึงเป็นคำเปรียบคนที่เป็นลูกของคนเลวหรือลูกของศัตรูซึ่งมักจะไว้ใจไม่ได้ จะแว้งกลับมาทำร้ายเอาได้ไม่วันใดก็วันหนึ่ง หรือหมายถึงการรับลูกคนอื่นมาเลี้ยงอาจได้รับความเดือดร้อน
สำนวนที่คล้ายคลึงกัน : เอาลูกเขามาเลี้ยง เอาเมี่ยงเขามาอม
ที่มาของสำนวนสุภาษิต : โดยธรรมชาติเสือ จระเข้ เป็นสัตว์ที่มีนิสัยดุร้าย ไม่มีใครเลี้ยงให้เชื่องได้ ดังนั้นการเลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้ เมื่อพวกมันตัวเล็กอยู่ดูน่ารัก ยังไม่เป็นภัย แต่เมื่อโตขึ้นก็อาจสร้างความเดือดให้แก่ผู้เลี้ยง
ตัวอย่าง
คุณยายสายหยุดได้นำเจ้าจุกซึ่งเป็นเด็กกำพร้ามาเลี้ยง ยายส่งเสียให้เรียนหนังสือเพื่อหวังให้เจ้าจุกเป็นคนดีมีการมีงานทำ แต่เจ้าจุกไม่ตั้งใจเรียน โดดเรียน มีเรื่องทะเลาะกับเพื่อนทุกวัน ทำให้ยายเดือดร้อนและไม่สบายใจอยู่เสมอ